Najlepsze! Na Krzykach! Na di Trevi!

Lokum di Trevi to bezpieczne, nowoczesne i zielone osiedle położone blisko centrum, z własnym zapleczem handlowo-usługowym i niezawodną komunikacją. Inwestycja znajduje się w dzielnicy Krzyki, w pobliżu głównych arterii miasta – ulic Armii Krajowej i Bardzkiej. Doskonała lokalizacja sprawia, że jest to najlepsze miejsce do zamieszkania na południu Wrocławia. 

Lokum di Trevi było realizowane etapowo. Ostatni, X etap przedsięwzięcia został ukończony na początku 2020 r. Zachęcamy do zapoznania się z naszą aktualną ofertą.

Najlepsze rozwiązania dla inwestora i dla rodziny

Wrocławianie cenią Krzyki za panujący tam spokój i przyjemną aurę, a jednocześnie bezpośrednią bliskość centrum. Inwestycja usytuowana jest pomiędzy ulicami Tarnogajską, Klimasa, Międzyleską i Gazową. Położenie w niewielkiej odległości od ważnych punktów komunikacyjnych pozwala mieszkańcom Lokum di Trevi na łatwe dotarcie do różnych części miasta.

Pobliskie tereny zielone – Park Wschodni oraz Park Tarnogajski - sprzyjają spacerom i aktywnej rekreacji. Idealnym miejscem na szybkie i wygodne zakupy jest Pasaż di Trevi znajdujący się na terenie osiedla. W okolicy istnieje również bardzo dobrze rozwinięta infrastruktura miejska - są tu szkoły, przedszkola, biura, sklepy i kościół.

Wybór mieszkania blisko centrum, z doskonałą komunikacją i rozbudowanym zapleczem usługowo-handlowym to najlepszy zakup inwestycyjny, który stanowi solidną lokatę kapitału na długie lata.

Najlepsza komunikacja – 5 minut do tramwaju!

Zaledwie 5 minut od osiedla znajdują się przystanki tramwajowe (linie nr 8, 16, 31 i 32) i autobusowe (linie nr 100, 125, 134, 136, 145, 325 oraz linia nocna nr 245, którą dojechać można na Dworzec Główny, Rynek, Pl. Jana Pawła II, Popowice czy Kozanów). Świetna komunikacja sprzyja mobilności, mieszkańcy osiedla mogą dotrzeć do szkoły, pracy czy na zakupy w zaledwie kilka lub kilkanaście minut!

Plac Dominikański

14 minut

Rynek

16 minut

Dworzec Główny PKP

15 minut

Plac Grunwaldzki

17 minut

Park Tarnogajski

3 minuty

Wrocławski Park Wodny

8 minut

Uniwersytet Medyczny

7 minut

Uniwersytet Ekonomiczny

10 minut

ZOO

19 minut

Najlepszy sposób na szybkie i wygodne zakupy

Przy ulicach Tarnogajskiej i Gazowej znajduje się Pasaż di Trevi. Sklepy spożywcze, warzywniak, kwiaciarnia, restauracja, piekarnia czy salon urody to tylko niektóre punkty usługowo-handlowe, z których mogą korzystać mieszkańcy. Dzięki temu drobne zakupy czy wizyta u fryzjera nie wymagają dojazdu do innych dzielnic miasta – osiedle jest samowystarczalne, a jego mieszkańcy mogą cieszyć się oszczędnością czasu i komfortem. W pobliżu zlokalizowanych jest również wiele marketów oraz centra handlowe Gaj, Ferio Gaj i Family Point.

Najlepszy sposób na relaks

Unikatowy charakter inwestycji podkreśla elegancka architektura oraz wyjątkowe miejsca do wypoczynku i zabawy. Dla najmłodszych użytkowników osiedla przygotowane zostały bezpieczne, tartanowe place zabaw. Na przestronnych dziedzińcach zaprojektowano fontanny oraz profesjonalnie zaaranżowane strefy zieleni z oryginalną roślinnością – berberysami, hortensją, lawendą czy tawułą japońską. Zielona, zaciszna przestrzeń jest fantastycznym miejscem relaksu dostępnym tylko dla mieszkańców. W pobliżu Lokum di Trevi zlokalizowane są również dwa parki miejskie.

Przedstawione na stronie internetowej lokum-deweloper.pl oraz wszelkich materiałach promocyjnych wizualizacje, animacje oraz modele budynków i osiedli nie stanowią oferty ani zapewnienia w rozumieniu Kodeksu Cywilnego, tj. mają one charakter wyłącznie poglądowy i pomocniczy. Szczegółowe i wiążące informacje dotyczące inwestycji zawarte są w prospekcie informacyjnym, umowie deweloperskiej/umowie przedwstępnej oraz projekcie budowlanym.

Standard mieszkań i osiedla

Lokum di Trevi to eleganckie osiedle o podwyższonym standardzie. Inwestycję stanowi zespół budynków wielorodzinnych z lokalami usługowymi, garażami podziemnymi i naziemnymi miejscami postojowymi oraz zagospodarowaniem terenu. Każdy budynek wyposażony jest w cichobieżne windy i system monitoringu oraz wideodomofony. We wszystkich mieszkaniach znajdują się antywłamaniowe drzwi wejściowe, a w tych zlokalizowanych na parterze dodatkowo zainstalowane zostały rolety zewnętrzne.

W ramach zagospodarowania terenu powstały bezpieczne, tartanowe place zabaw, fontanny oraz wyjątkowe miejsca do odpoczynku i relaksu.

Strefy zieleni są zaaranżowane z niezwykłą starannością. Tworzy je wysokiej jakości roślinność (berberys, hortensja, lawenda wąskolistna czy tawuła japońska).

Elegancję osiedla podkreślają elewacje budynków wykonane z wysokiej jakości materiałów i utrzymane w słonecznej, przyjaznej kolorystyce – odcieniach żółci, bieli i szarości.

 

Pobierz standard wykonania Pobierz

Standard mieszkań i osiedla

Mkną po szynach niebieskie tramwaje, między centrum a Tarnogajem… - choć ten fragment słynnej „Wrocławskiej piosenki” w oryginale brzmi nieco inaczej, z pewnością mógłby stać się fragmentem niezapomnianego przeboju. Przede wszystkim dlatego, że położone na Krzykach osiedle od chwili znalezienia się w granicach miasta było skutecznie włączone do jego komunikacyjnego krwioobiegu. 

Gdy w roku 1904 podwrocławska wieś Dürrgoy (dziś Tarnogaj) stała się częścią Wrocławia, po jego ulicach jeździły już pierwsze tramwaje elektryczne. Stolica Dolnego Śląska była pierwszym miastem na terenach dzisiejszej Polski, które posiadało tak nowoczesną sieć komunikacji zbiorowej. Obsługiwały ją trzy różne przedsiębiorstwa, wykorzystujące w zdecydowanej większości tramwaje elektryczne, choć na niektórych trasach wciąż jeszcze można było spotkać tramwaje konne. – Warto mieć świadomość, że tramwaj był w tamtych czasach wykorzystywany przez mieszkańców nie tylko do poruszania się po mieście, ale w dużej mierze jako środek transportu na łono natury i tereny rekreacyjne – mówi Halina Okólska z Muzeum Miejskiego Wrocławia. – Dlatego właśnie pierwsza linia konna biegła spod gmachu głównego poczty na ulicę Parkową, a pierwsza linia elektryczna połączyła ulicę Grabiszyńską z Rakowcem.

Tramwaj konny przy ZOO

Krok po kroku, przystanek po przystanku

Tarnogaj w założeniach urbanistycznych miał być wygodnym i nowoczesnym osiedlem robotniczym. Dlatego musiał zostać dobrze skomunikowany z centrum miasta. Już w 1901 roku tramwajem można było dotrzeć do końca ulicy Hubskiej, graniczącej z planowanym dopiero osiedlem. Później linia była stopniowo wydłużana – w 1922 roku do końca ulicy Pięknej, a w 1930  aż do Gazowej. – Miało to duże znaczenie również ze względu na istniejącą na Tarnogaju od 1905 roku gazownię, do której planowano nawet uruchomić kursy tramwaju towarowego wożącego koks – mówi Bronisław Zathey, wrocławski przewodnik miejski. – Nie byłaby to sytuacja wyjątkowa, bo przed wojną tramwaje były często wykorzystywane do transportu różnych towarów na terenie miasta.

Tabor wykorzystywany w przedwojennym Breslau składał się głównie z wagonów produkowanych przez miejscowe zakłady Linke-Hofmann. Dzięki miłośnikom dawnej komunikacji miejskiej odrestaurowane modele Berolina oraz LH Standard można spotkać na wrocławskich szlakach także dziś. Zabytkowe składy turystyczne kursują jako „Jaś i Małgosia” (Berolina) oraz „Baba Jaga” i „Juliusz” (LH Standard).

Jaś i Małgosia, czyli zabytkowe wagony Berolina

Nowocześnie i wygodnie

W 1939 roku „tarnogajska” linia numer 6 łączyła „gazowy” Tarnogaj z „lotniczym” Gądowem, na którym znajdowało się pierwsze wrocławskie lotnisko. – Warto w tym miejscu dodać, że Tarnogaj miał już wcześniej ciekawą historię quazi-tramwajową – mówi Tomasz Sielicki, badacz historii komunikacji miejskiej we Wrocławiu – Przez jego teren przebiegała w latach 1912-1914 bezszynowa kolej elektryczna z Wilczego Kąta do Brochowa. Był to pewien eksperyment, który jednak możemy nazwać pierwszym i jak na razie jedynym w historii Wrocławia trolejbusem.  

Tramwaj linii nr 6 w drodze z Tranogaju na Gądów

Rozwinięta i wygodna komunikacja miejska już przed wojną była więc jednym z największych atutów Tarnogaju. –  Projekt urbanistyczny i koncepcja komunikacyjna Tarnogaju powstały na początku XX wieku z myślą o przemysłowym charakterze tej części miasta. Z czasem pierwotne założenia zmieniły się i dziś Tarnogaj spełnia kryteria atrakcyjnego, rodzinnego osiedla miejskiego. Bliskość Parku Wschodniego oraz ogródków działkowych znajdujących się przy ul. Gazowej daje mieszkańcom możliwość wypoczynku wśród zieleni – potwierdza Eryk Nalberczyński, dyrektor ds. sprzedaży Lokum Deweloper.

Przed wojną było ich we Wrocławiu ponad 900, ale w 1945 roku na miejskie szlaki wróciła niecała setka. Mimo to wrocławskie tramwaje szybko odzyskały swoją pozycję, ponownie stając się nie tylko ulubionym środkiem transportu wrocławian, ale także jednym z symboli miasta. Na Tarnogaj powróciły w 1948 roku i od tego czasu są nieodłącznym elementem krajobrazu osiedla.    

Działania wojenne na terenie Festung Breslau sprawiły, że wrocławski tabor i infrastruktura tramwajowa zostały zniszczone w ok. 80%. Ich odbudowa była jednym z wielu zadań stojących przed nowymi mieszkańcami miasta. Pierwszy tramwaj wyjechał na ulice dość szybko, bo już 22 lipca 1945, a linia nr 1 połączyła Biskupin z zajezdnią przy ul. Słowiańskiej. Sporym wyzwaniem okazało się także zebranie i edukacja nowej obsługi taboru. – Duże zasługi mieli w tym zakresie niemieccy specjaliści, którzy zostali we Wrocławiu – zwraca uwagę Janusz Korzeniowski, historyk wrocławskiej komunikacji miejskiej. – Przeszkolili wielu polskich motorniczych, przed wojną pracujących we Lwowie, Warszawie, Poznaniu i Krakowie.

Kolorowa tradycja

Zupełnie nowym elementem wrocławskich tramwajów była ich kolorystyka. W przedwojennym Breslau, podobnie jak w innych niemieckich miastach, obowiązywała barwa piaskowa. Po wojnie wybór padł na kolor niebieski, z początku głównie ze względów praktycznych. – Taka farba była po prostu dostępna. W przeciwieństwie do pierwotnie planowanej, ale deficytowej czerwonej, obficie wykorzystywanej w tamtych czasach ze względów politycznych – zwraca uwagę Janusz Korzeniowski. Polityka dała o sobie znać ponownie w 1952 roku, gdy zarządzono przemalowanie taboru właśnie na kolor czerwony. Jednak od lat 70-tych na tory stopniowo wracały tramwaje niebieskie, a pierwszym z nich był model 102 Na, zbudowany dla uczczenia 25. rocznicy „powrotu Ziem Odzyskanych do macierzy”. – To o nim właśnie śpiewała Maria Koterbska w niezapomnianej „Wrocławskiej piosence” – wyjaśnia Korzeniowski.

Zabytkowy tabor w nieczynnej zajezdni Popowice

Po ryby i do pralni

Linie kursujące na Tarnogaj od zawsze cieszyły się dużą popularnością nie tylko wśród mieszkańców osiedla. Można nimi było bowiem dotrzeć do gazowni oraz wielu zlokalizowanych w okolicy zakładów przemysłowych, w tym m.in. pralni spółdzielni mieszkaniowej Tęcza i… centrali rybnej. Elementem tradycyjnie już wyróżniającym Tarnogaj na tramwajowej mapie Wrocławia stało się w międzyczasie zakończenie biegnącej przez osiedle linii. Do lat 70-tych ubiegłego wieku była nim jedyna w mieście końcówka, na której tramwaje mogły zawracać dzięki systemowi zwrotnic i bocznych torów, układających się w trójkąt. – Zastąpiono go rozwiązaniem również oryginalnym i niespotykanym, a mianowicie pętlą okrążającą znajdujące się w niej dwie bliźniacze kamienice mieszkalne, wybudowane przed wojną z myślą o pracownikach gazowni – wyjaśnia Eryk Nalberczyński, dyrektor ds. sprzedaży firmy Lokum Deweloper, której budowane właśnie osiedle Lokum di Trevi znajduje się niedaleko pętli. – Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to symboliczny węzeł pokazujący, jak mocno tramwaje były i są związane z Tarnogajem i jego mieszkańcami.

Tramwaj nr 8 w drodze na pętlę tramwajową położoną przy osiedlu Lokum di Trevi

Obecnie po Wrocławiu kursuje 20 linii tramwajowych, obsługiwanych przez 225 składów. Wśród nich większość stanowią wagony 105 Na wyprodukowane przez chorzowski Konstal oraz ich zmodernizowane przez wrocławski Protram wersje 105 NWr. Na ulicach spotkać można także Škody wytwarzane w czeskim Pilznie, bydgoskie Pesy i poznańskie Moderusy. Nie brakuje także pojazdów  rdzennie wrocławskich – modele Protram 204WrAs i 205WrAs to pierwsze po wojnie tramwaje wybudowane od podstaw we Wrocławiu. Część z nich kursuje także na linii nr 8, którą można się dziś wybrać na Tarnogaj. Osiedle tradycyjnie już połączone jest z historycznym centrum miasta, a dalej z Karłowicami. I choć kursy z każdym rokiem obsługują coraz nowsze składy, podróżując tarnogajskim szlakiem niezmiennie można poczuć się częścią niezwykłej tramwajowej historii Wrocławia.

Tramwaj z wagonem letnim bez burt ma Moście Oławskim                                   Przedwojenny wagon należący do jednego z operatorów sieci tramwajowych

Przewożenie dzieci pracowników MPK do zakładowego żłobka                             Przedwojenny tramwaj z reklamą

Tramwaj Konstal 102 Na w drodze z Tranogaju na Pilczyce                                    Protram 205 WrAs - ostatni tramwaj produkowany po wojnie we Wrocławiu

Archiwalne zdjęcia pochodzą z archiwum prywatnego P. Janusza Korzeniowskiego