Lokum da Vinci  to inwestycja położona w zachodniej części Wrocławia, pomiędzy ulicami Drzewieckiego i Bajana. Swym oryginalnym i nowoczesnym designem przywołuje na myśl osiedla wielkich metropolii. Powstały tu 682 mieszkania, łącznie z powierzchniami użytkowymi zajmują one 40 tys. m². 

Osiedle inspirowane jest postacią Leonarda da Vinci – malarza, genialnego inżyniera i konstruktora. Projekt osiedla uwzględnia idee bliskie artyście – najlepsze tradycje budownictwa oraz nowatorskie pomysły. Dzięki temu Lokum da Vinci wybija się ponad inne wrocławskie inwestycje, a mieszkańcy cieszą się lokalami o doskonałych układach pomieszczeń, z imponującymi tarasami i balkonami.

Inwestycja została w całości zrealizowana i oddana do użytku. Nasza aktualna oferta dostępna jest tutaj.

Centralnym punktem osiedla jest plac z fontanną i pergolą wzorowaną na pergoli znajdującej się przy wrocławskiej Hali Stulecia. Tak zaaranżowany dziedziniec otoczony jest prestiżowym Pasażem da Vinci, w którym znajdują się m.in. sklep spożywczy, pizzeria, bistro, klub sportowy dla pań, lodziarnia czy lunch bar. Fontanna i pergola zostały oddane do użytku w czerwcu 2015 r.

Osiedle Lokum da Vinci to swoiste miasto w mieście, a ze względu na dużą ilość zieleni i bezpieczne place zabaw można je nazwać miastem – ogrodem.

Standard mieszkań i osiedla

Lokum da Vinci to nowoczesne osiedle zrealizowane według najwyższych standardów budownictwa. Inwestycję tworzy zespół budynków wielorodzinnych z lokalami usługowymi, garażami podziemnymi i naziemnymi miejscami postojowymi, infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu. Na komfort i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców korzystnie wpływają monitoring osiedla oraz videodomofony. W ramach zagospodarowania terenu powstały tu także pełne atrakcji place zabaw wykonane z tartanu oraz mnóstwo zieleni. Bujna roślinność przeobraża osiedle w swojego rodzaju miasto-ogród. Można tu podziwiać m. in. przepiękne berberysy, irgi, róże okrywowe, miskanty chińskie i rozplenice japońskie.

Dla bezpieczeństwa naszych mieszkańców wszystkie lokale zostały wyposażone w antywłamaniowe drzwi wejściowe. W mieszkaniach na parterze i 1. piętrze od strony tarasów zainstalowano również rolety zewnętrzne. Bramy garażowe są otwierane automatycznie za pomocą pilota. Elewacje budynków pokryte są eleganckim EURONITEM. Balkony i elewacje zdobią liczne przeszklenia. Centralnym punktem osiedla jest plac z pergolą i fontanną.

Pobierz standard wykonania Pobierz

Standard mieszkań i osiedla

Lotniczy Gądów - od Lotu Balonem do Lokum da Vinci

Na Gądowie działało jedno z pierwszych niemieckich lotnisk. Spotykała się tam śmietanka niemieckiego Wrocławia, po wojnie lądował Picasso, a fachu pilota uczył się Mirosław Hermaszewski. Dziś na Gądowie powstało Lokum da Vinci - osiedle nazwane imieniem konstruktora pierwszej maszyny latającej.

Samoloty nie lądują już na Gądowie od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, ale historię przypominają nazwy ulic, takie jak Lotnicza, Balonowa czy Szybowcowa. One w sposób oczywisty kojarzą się z lotnictwem. Nie każdy wie jednak, dlaczego jedna z głównych ulic Gądowa nosi imię Jerzego Bajana.

Sławy przestworzy

Uczestnik wojny z 1920 roku zasłynął jako pilot myśliwski i sportowy. Uważany jest za twórcę akrobacji zespołowej w Polsce. Brał udział w zawodach lotniczych, w tym na niemieckim wówczas lotnisku na Gądowie. Był dowódcą polskiego lotnictwa myśliwskiego w Anglii. Opracował listę zestrzeleń naszych lotników. Czwarte miejsce zajmuje na niej Eugeniusz Horbaczewski, patron kolejnej z ulic wrocławskiego osiedla. Pilot zwany pieszczotliwie przez kolegów „Dziubkiem” zestrzelił 16 samolotów nieprzyjaciela. Sam zginął podczas powietrznej potyczki. Na Gądowie można jeszcze odnaleźć ulice Stefana Drzewieckiego, pioniera lotnictwa, Ludwika Idzikowskiego, który zginął podczas próby przelotu nad Atlantykiem czy Franciszka Hynka, dwukrotnego zdobywcy balonowego pucharu Gordona Bennetta. Kontynuacją tradycji lotniczych jest wybór na patrona osiedla genialnego renesansowego wynalazcy, konstruktora pierwszej maszyny latającej – Leonarda da Vinci. Lokum da Vinci, z uwagi na swoją skalę, ma szansę stać się wizytówką Gądowa Małego, podobnie jak działający kiedyś w tym miejscu port lotniczy.

Od placu ćwiczeń do lotniska

W 1865 roku bracia Berg, wrocławscy przemysłowcy sfinansowali przelot balonem, który zakończył się szczęśliwym lądowaniem na Gądowie. Nikt wtedy nie przypuszczał, że w tym miejscu za kilkadziesiąt lat ruch lotniczy będzie dużo większy. Lotnisko powstało dzięki Fritzowi Heidenreichowi.

Oficjalnie uznaje się, że lotnisko istniało od października 1910 roku. Początkowo dzielili je między siebie wojskowi i sportowcy z lokalnego aeroklubu, a „aparaty powietrzne”, jak wtedy określano samoloty, stały pod gołym niebem lub w dużych namiotach. Rok później istniał już pierwszy hangar i drewniany barak z pomieszczeniami, w których szkolono pilotów. W kolejnych latach zbudowano stację paliw. Podczas I wojny światowej na Gądowie trenowali piloci wojskowi.

Największe w tej części Niemiec

Po wielkiej wojnie lotnisko Gądów Mały było wykorzystywane wyłącznie jako cywilne, a w 1921 roku rozpoczął się na nim ruch pasażerski. Początkowo były to tylko loty czarterowe, ale po czterech latach uruchomiono już codzienne kursy. W tamtych czasach było to najważniejsze lotnisko na wschodzie Niemiec. Stanowiło bazę dla wszystkich lotów na północ, wschód i południe, również międzynarodowych, do Warszawy czy później do Wiednia.

Coraz większa liczba lotów, a tym samym pasażerów, wymogła na nowopowstałej spółce Śląskie Lotnictwo budowę dworca. Rok później, przed startem Krajowej Wystawy Gospodarczej, otwarto nowy terminal, który stanął w okolicy dzisiejszego centrum handlowego Astra. To był drewniany, ale bardzo elegancki budynek, z portykiem w części frontowej i obszernym holem.

Centrum rozrywki

W 1928 roku, po włączeniu Gądowa do miasta, lotnisko stało się nie lada atrakcją dla mieszkańców, którzy z ogrodu restauracyjnego podziwiali startujące i lądujące maszyny. Często organizowano okolicznościowe imprezy i festyny, oprowadzano wycieczki. Rozwijało się lotnictwo sportowe, a Gądów był jednym z lotnisk etapowych słynnego w tamtym czasie rajdu „Challenge”, w którym uczestniczyli m.in. Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura.

Transport lotniczy był coraz bardziej popularny, a lotnisko musiało mieć bardzo duże znaczenie. W 1936 roku powstał nowy dworzec lotniczy z luksusową salą przylotów, wieżą dowódcy portu lotniczego, hotelem i tarasem widokowym. Jednocześnie na potrzeby armii we Wrocławiu wybudowano nowe lotnisko na Strachowicach. Powstały tam także zakłady naprawcze Junkersa, przeznaczone dla lekkich bombowców.

Upadek twierdzy

Wraz z wybuchem II wojny światowej kontrolę nad lotniskiem przejęło wojsko niemieckie. Na początku 1945 roku wojska sowieckie zdobyły lotnisko Strachowice. Od tego momentu transport rannych i zaopatrzenia odbywał się na Gądowie Małym. O losie Gądowa i całego Wrocławia przesądziły dywanowe naloty przeprowadzone w nocy z 31 marca na 1 kwietnia. Bomby doszczętnie zniszczyły pas startowy i zrujnowały zabudowania. Wrocławska twierdza upadła ostatecznie 6 maja.

Lądował Picasso, szkolił się Hermaszewski

Po wojnie lotnisko długo pozostawało jeszcze w rękach radzieckich, ale w 1946 roku przywrócony został ruch pasażerski, powstał wrocławski oddział Lotu i rozpoczęła się tzw. „komunikacja okrężna” - samoloty leciały z Warszawy z międzylądowaniami w Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu, Katowicach, znowu w Łodzi i wracały do stolicy. W 1948 roku Wrocław organizował Wystawę Ziem Odzyskanych i Światowy Kongres Intelektualistów. Na Gądowie lądowało wielu artystów, naukowców i oficjeli, w tym m.in. Pablo Picasso czy Irena Joliot-Curie. Trasę z centrum miasta do portu pasażerowie pokonywali tramwajem.

Życie na lotnisku zaczynało ponownie kwitnąć, regularnie odbywały się obchody Dnia Lotnictwa, prężnie działał aeroklub, gdzie szkolili się również spadochroniarze, wśród nich Mirosław Hermaszewski, jedyny polski astronauta. Lotnisko miało jednak swoje problemy - samoloty były coraz większe i cięższe, często grzęzły na trawiastym pasie startowym. W 1958 roku ruch pasażerski został ostatecznie przeniesiony na Strachowice, gdzie była już betonowa płyta. Przez kolejne lata na Gądowie Małym królował aeroklub i Zakład Lotniczy, w którym konstruowano szybowce. W latach siedemdziesiątych pojawiła się koncepcja budowy osiedla, a lotnisko przestało istnieć. Ostatni oblot szybowca produkowanego na Gądowie wykonano w lipcu 1979 roku.

Historia wiecznie żywa

W 1995 roku odbyła się zorganizowana wspólnie przez Aeroklub Wrocławski i dom handlowy Astra uroczystość pożegnania lotniska. Lotnicy symbolicznie przekazali teren władzom osiedla, prezesowi Astry i proboszczowi miejscowej parafii. Tak zamknęła się niezwykła karta historii Gądowa Małego. Lotnictwo jest tam jednak cały czas obecne, o co dba chociażby towarzystwo Loteczka, skupiające wrocławskich pilotów, z których zdecydowana większość uczyła się latać właśnie na Gądowie. W kościele Maksymiliana Kolbego mają swoją kaplicę lotników, współpracują też ze Szkołą Podstawową nr 118 im. Bolesława Orlińskiego, wybitnego pilota, uczestnika II wojny światowej, który wielokrotnie lądował i startował z lotniska na Gądowie. Niezwykła historia lotniczego Gądowa pozostanie wiecznie żywa.